Artrose (degeneratieve ziekte van een gewricht)

Dr. Werner heeft achtergronden, onderzoeken en persoonlijke ervaringen in zijn boek Gesundheit durch EnerieRegulation mit Magnetfeldern beschreven. De hoofdstukken worden afzonderlijk vertaald en gepubliceerd op de PEMF-PERTH.NL website. Uit het boek van dr. med Werner “Gesundheit durch Energie Regulation mit Magnetfeldern”  pagina 60,61,62

Disclaimer: Dr. Werner beschrijft zijn ervaringen nadrukkelijk als persoonlijke ervaringen. Het is informatie die geen enkele belofte of garantie geeft aan mensen die het PERTH system gebruiken. Het is informatief bedoeld en niet als medisch advies of in plaats van een bezoek aan een reguliere arts. Ook is het niet bedoeld om een medische behandeling te onderbreken.

arts, wetenschapper

Elk jaar worden ongeveer 200.000 heup- en kniegewrichten (ZDF, 2006) vervangen door nieuwe gewrichten van verschillend materiaal variërend van titanium tot porselein. Er is een hausse in chirurgische gewrichtsvervanging en deze hausse kan worden vergeleken met de goudkoorts op de Klondike rivier in Canada.

Al in 1999 zei een patiënt, de heer Wilhelm Sp., tegen mij over de operatie: “Hoewel ik na mijn heupoperatie heel snel pijnvrij werd, merk ik altijd dat een eigen gewricht een eigen gewricht is en blijft. Hoe kan het ook anders,  “het eigen gewricht is goud waard”.

Hij kon vergelijken. Twee jaar eerder had hij een heupgewricht laten vervangen en de tweede zou spoedig volgen. Tijdens de revalidatie  in een bekend  kuuroord in Zuid-Duitsland wees een jonge vrouwelijke arts hem op een alternatief voor de operatie. Hij moest contact opnemen met Dr. med Werner in Berlijn.

Mr. Sp. kocht een EMG systeem op mijn advies. Na driekwart jaar regelmatige PERTH was zijn aangedane gewricht weer fit en kon hij zonder problemen zijn tractor besturen. Hij had dit lange tijd niet kunnen doen vanwege de hevige pijn.

En het groeit toch – het kraakbeen!

De sportarts professor Ingo Froböse beschreef 8 jaar geleden al onder de titel “Und er wächst doch! – namelijk het kraakbeen –  hoe gedegenereerd kraakbeen in een gepulseerd magnetisch veld kan regenereren.  Aan het MIT in Boston en aan de Yale University werd kraakbeengroei met behulp van kunstmatige elektromagnetische signalen al eerder, in het begin van de jaren negentig, in verschillende studies aangetoond.

Figuur 28: Water wordt tijdens de belasting uit het kraakbeen van de knie in de gewrichtsruimte geperst. Het water neemt natriumionen mee, waardoor een elektrisch signaal ontstaat. Wanneer het kraakbeen wordt ontladen, stroomt het water met de Na+ ionen terug in het kraakbeen, wat dan een elektrisch signaal in de andere richting produceert. Er wordt dus een nauwkeurig gedefinieerde wisselstroom geïnduceerd. Deze wisselstroom van ongeveer 1 Hz is het signaal voor de kraakbeencellen om weer kraakbeen aan te maken. Dit is hoe professor Bollet van Yale University het uitlegt. Het gewrichtskraakbeen van knie en heup wordt dus ook door elektriciteit tot regeneratie gestimuleerd.

Een PERTH imiteert het normale AC-signaal in het gewricht

Professor Alfred Jay Bollet van de universiteit van Yale verklaart de kraakbeenregeneratie door middel van een geoptimaliseerd magnetisch veld zelfs in stadium IV:

Het bot in het gewricht, dat normaal volledig bedekt is met glad kraakbeen, heeft kleine inhammen en is nauw verbonden met het kraakbeen, zelfs wanneer het erop lijkt dat al het kraakbeen is weggeslepen, blijven kraakbeencellen in deze baaien bestaan tot in stadium IV. Deze kraakbeencellen worden gestimuleerd door het één-hertz-signaal van het magneetveld en gestimuleerd om nieuwe cellen en kraakbeenmassa (matrix) te vormen, in verschillende dubbelblind studies over een korte periode van 30 dagen, bleek dat de mensen die werden behandeld met de “echte apparaten” een veel groter succes hadden dan degenen die alleen werden “behandeld” met placebo-apparaten.

Deze verklaring is overtuigend. Bovendien denk ik onmiddellijk aan 11 mensen tussen Rostock en Kaapstad bij wie stadium IV werd vastgesteld en die na maanden van een PERTH weer normaal en pijnvrij kunnen lopen omdat het kraakbeen werd hersteld. Bij 15 patiënten was er een significante verbetering van de artrose. Hiervoor is echter een langdurige behandeling van ten minste 6 tot 10 maanden nodig.

Veldrapport door Prof. Dr. sc. Günter Mi.

In maart 2000 stelden twee orthopedisch chirurgen onafhankelijk van elkaar de diagnose varus gonarthrosis (artrose van het kniegewricht) aan beide zijden op röntgenfoto’s en bevestigden dit op MRI. Stadium 4, geen kraakbeen meer in beide gewrichten. Vermogen om 0,5 tot 1 km te lopen. Doktersadvies: zo snel mogelijk opereren. Ik begon met magneetveldtherapie (EMG 1 (toenmalige PERTH Systeem) met intensieve applicator) in 2001. Dr. R. Werner moedigde me aan in deze beslissing. Ik heb deze therapie aangevuld in de eerste 3 maanden door bepaalde medicijnen, later door voedingssupplementen, ontzuring, ontgifting, enz.

Figuur 29: Het kraakbeen in stadium IV is gedegenereerd en bedekt het bot niet meer. Daardoor kan het kraakbeen niet meer regenereren door natuurlijke loopbewegingen. Dat kan alleen zolang er nog kraakbeenweefsel (matrix) aanwezig is dat kan worden samengedrukt. Dit komt doordat alleen de stroming van water met Na+ ionen vanuit het kraakbeen naar de gewrichtsruimte door druk op de kraakbeenmassa het belangrijke elektrische signaal induceert. Als het kraakbeen is afgeschuurd en het bot in het gewricht tegen het bot schuurt, ontbreekt het. Aangezien er echter actieve kraakbeencellen aanwezig zijn in de botten, kunnen deze regenereren met behulp van het nagebootste één-hertz-signaal (Bollet). Dit vereist ongeveer 6 tot 10 maanden regelmatige PERTH.

Successen:

Augustus 2001: 8 km wandeling, uitgeput na afloop, geen problemen de volgende dag. Oktober 2001: acute fase beëindigd Zomer 2002: 10 km wandelen en op een andere dag 12 km fietsen zonder problemen. Oudejaarsavond 2002: wandeling van 4 uur, 16 km over bevroren weiden en velden en door bossen. Geen kniepijn tijdens de wandeling en daarna en de dagen erna. Mijn huisarts, die huisarts en chirurg is, kan de feiten niet medisch verklaren.

Prof. Dr. med. habil. K. H. kreeg een linker heupprothese geïmplanteerd toen hij achtenzeventig was. “Terwijl het linkerbeen daarna goed liep, begon het rechterbeen echter problemen op te leveren en hij begon mank te lopen. Ernstige pijn in de knie en enkel. Geen enkele therapie hielp.”

Na herhaalde oproepen om PERTH minstens 6 maanden te proberen, aangezien een tweede operatie aan het andere gewricht elk moment kon plaatsvinden, begon hij in 2003 regelmatig PERTH te nemen. Tegelijkertijd nam de professor zeoliet voor de maaltijd. Zeoliet is een gesteente van vulkanische oorsprong waarvan het kristalrooster gebaseerd is op siliciumoxide (SiO2). Tijdens een medisch congres in Bad Homburg op 8 juli 2005, waar een “Academie voor Regulatie Geneeskunde” werd opgericht onder voorzitterschap van Dr. med. Edinger, liet Professor H. zijn collega’s publiekelijk weten dat PERTH hem een tweede heupoperatie had bespaard. Ik was erg blij met dit nieuws.

Er is iets anders dan de gewrichtsprothese

Wat ik zou willen zeggen tegen iedereen met artrose: Ik aanvaard elke mening van een patiënt die er vast van overtuigd is dat zijn eigen gewrichten moeten worden vervangen door kunstmatige producten. Maar de mensen die hun eigen vlees en bloed willen behouden, zeg ik dringend: Er is een andere overweging!

Literatuur: Bischoff, Bollet, Borgen, Degen, Dikova, Endo-Naoto, Fischer, Grigorieva, Grodzinski, Hecht, Ivanov, Jacobson, Kennedy, Konrad, Lieu, Liu, Losanova, Marinkev, Muff, Silin, Plattner/Werner, Petrossi, Pezzetti, Quittan, Riva, Todorow, Trock, Werner