PERTH en Amyotrofe laterale sclerose (ALS)
Dr. Werner heeft achtergronden, onderzoeken en persoonlijke ervaringen in zijn boek Gesundheit durch EnergieRegulation mit Magnetfeldern beschreven. De hoofdstukken worden afzonderlijk vertaald en gepubliceerd op de PEMF-PERTH.NL website. Dit ervaringsbericht staat op pagina 56.
Disclaimer: Dr. Werner beschrijft zijn ervaringen nadrukkelijk als persoonlijke ervaringen. Het is informatie die geen enkele belofte of garantie geeft aan mensen die het PERTH system gebruiken. Het is informatief bedoeld en niet als medisch advies of in plaats van een bezoek aan een reguliere arts. Ook is het niet bedoeld om een medische behandeling te onderbreken.
arts, wetenschapper
De ziekte wordt gekenmerkt door verlamming van zowel de perifere als de centrale motorische zenuwen. De verlamming verhindert dus de beweging van de spieren en leidt tot atrofie, afname van spierweefsel. De ademhalingsspieren, skeletspieren en slikspieren zijn voornamelijk aangedaan. Soms moet men aan een beademingsapparaat worden aangesloten, anderen worden via de buikwand gevoed. Een oorzaak voor deze verlammingen is niet bekend. Het is mogelijk dat de ziekte mede genetisch bepaald is.
In Europa zijn er ongeveer 2.000 mensen die aan deze ziekte lijden. Ik kan in dit boek verslag doen van 7 patiënten die vanwege hun ziekte een EMG-PERTH systeem gebruikten. Tot nu toe waren mijn ALS patiënten altijd mannen. Het waren dus vooral de vrouwen die het effect van de PERTH op hun zieke man beschreven.
De vrouwen melden unaniem dat de ziekte bij hun mannen niet erger is geworden als gevolg van de PERTH. Het bleef min of meer lang ongewijzigd. Daarna verbeterden veel van de symptomen na een langere periode van regelmatige behandeling.
De patiënten voelden zich subjectief sterker en konden zich steeds beter bewegen. Ademen werd gemakkelijker en de angst om te stikken verdween na verloop van tijd. De spasmen (krampen) in de benen verminderden en verdwenen volledig bij één persoon. De slaap werd rustiger en dieper. Slechts bij één man bleef de periode van verbetering beperkt tot 6 maanden. Bij alle andere patiënten kon echter tot meerdere jaren (!) remissie worden waargenomen.
Mr Z. had een vreselijk tekort aan lucht toen ik hem ontmoette. Hij moest 24 uur per dag beademd worden. Ik zag hem naar lucht happen toen hij uit bed stapte en meteen in de leunstoel naast het bed ging zitten.
Na negen maanden deed de patiënt licht tuinwerk zonder beademingsapparaat. Na een jaar van regelmatige PERTH, was zijn toestand verder verbeterd. Zijn vrouw kon hem van de beademing af koppelen en met haar man in de auto van Berlijn naar familie in Bremen reizen. Het beademingsapparaat moest in Berlijn blijven! Het paar was lange tijd niet in staat geweest zo’n reis te maken.
