PERTH bij chronische agressieve leverontsteking en levercirrose

Dit artikel is een vertaling van artikel dat in 2006 door dr. Med. Werner is geschreven. Dr. Werner beschrijft zijn eigen ervaringen met hepatitis C en die van enkele patiënten. Het is een informatief artikel en niet wetenschappelijk. De voorbeelden zijn anekdotisch en geen advies om een PERTH behandeling te doen in plaats van een medische behandeling.

Onder is de link naar het originele Duitstalige artikel.

Chronische hepatitis (virus C) Levercirrose

Ik (dr. Werner) kreeg de diagnose chronische agressieve hepatitis in 1983. De ziekteverwekker werd aanvankelijk geclassificeerd als Non A non B, later als Virus C. Ik werd in augustus 1972 besmet tijdens een operatie die ik had ondergaan.  Veel mensen met zo’n infectie zullen vergelijkbare ervaringen hebben als ik. Je voelt je niet goed, maar alle laboratoriumwaarden zijn volledig normaal of liggen bijna binnen het normale bereik. Daarom wordt de ziekte zelden vroeg herkend en loop je jarenlang rond als een idioot. Je voelt je slecht maar men zegt dat er niets aan de hand is.  Deze odyssee was voor mij van het ene op het andere moment voorbij en zo gebeurde het.

Ik was bijna veertig en dacht bij mezelf: “Alle artsen hebben me jarenlang verteld dat ik gezond was. Maar ik voelde me altijd zwak en moe. De reden voor dit gebrek aan energie kan alleen maar mijn huidige leeftijd zijn! Ga dus sporten zoals vroeger, dan komen je kracht en energie terug, ondanks je leeftijd.” Dus begon ik 5 tot 10 kilometer per dag te hardlopen en te fietsen op een hometrainer. Mijn lever kon deze fysieke activiteit maar vier maanden aan. Mijn leverwaarden lagen ineens vijftig keer boven de norm. Nu geloofde iedereen dat ik ziek was.

Het resultaat was dat ik eerst zes en een halve maand en daarna nog eens twee maanden in het ziekenhuis kwam te liggen met alle onderzoeken die daarbij horen. Ik kreeg bovendien de diagnose diabetes. Ik sprak met mezelf af dat ik nooit meer naar het ziekenhuis zou gaan en onderzoeken met laparoscopieën en leverpuncties zou laten doen. Dankzij PERTH gaat het al jaren heel goed met me en ik heb geen laboratoriumresultaten of leverpuncties nodig als bewijs.

Verwijdering van de levertransplantatielijst

Ik ben echter niet de enige patiënt met hepatitis C die een aanzienlijke verbetering van de leverstatus en het subjectieve welzijn heeft ervaren na regelmatige PERTH. Een ander voorbeeld dat mij in 1999 werd doorgegeven was dat van een leverpatiënt uit Neustadt-Glewe die voor een levertransplantatie in aanmerking kwam. Na slechts zes weken PERTH werd hij door de behandelende artsen van de transplantatielijst gehaald. En in het algemeen kun je maar door twee dingen van deze lijst worden gehaald: Ofwel sterf je aan de ziekte ofwel is ze aanzienlijk verbeterd.

Professor dr. Med. Karl Hecht heeft hetzelfde ervaren en kon alle bevindingen goed documenteren. Hij behandelde een advocaat in Turkije die eveneens gepland stond voor een levertransplantatie. Binnen 4 weken verbeterde zijn algemene conditie aanzienlijk en normaliseerden zijn leverwaarden.

Nog drie mensen met levercirrose

De volgende patiënt met levercirrose (virus C) die ik ontmoette was een patiënt van de fysiotherapeut Marschke in Berlijn-Pankow. Ik heb de patiënt zelf gezien en de volgende symptomen vastgesteld: Mondhoek rhagades (rhagade = traan), laklippen, “levertong” (zwelling van de papillen van de tong), rode handpalmen (palmar erythema), fijne, spinvormige bloedvatverwijdingen (spider naevi), sterke aderverwijdingen op de buik (caput medusae) en vermagering (cachexie) zorgden ervoor dat de diagnose levercirrose op het eerste gezicht kon worden gesteld.

Na 6 maanden behandeling met PERTH was de man onherkenbaar. Alle hierboven beschreven veranderingen aan de huid en slijmvliezen waren aanzienlijk verminderd en de man voelde zich subjectief goed en in staat om weer te presteren. Omdat patiënten die zich goed voelen meestal niet terugkeren naar de praktijk, heb ik al 3 jaar niets meer van hem gehoord.

De heer St. uit Bernau bij Berlijn werd opgenomen in een Berlijns universitair ziekenhuis vanwege cirrose (Na virale hepatitis C infectie). Omdat hij erg verward en oncontroleerbaar hypermobiel was, werden er bedplanken aan zijn bed bevestigd. Volgens de wet is dit een beperking van de persoonlijke vrijheid waarvoor een rechter toestemming moet geven. De patiënt zou een levertransplantatie krijgen. Vanwege een tekort aan organen kon er echter geen transplantatie worden uitgevoerd en werd de heer St. ontslagen uit de klinische behandeling.

Zijn vrouw leende vervolgens een PERTH systeem voor haar man in augustus 2003. Na een proefperiode van 8 weken kocht ze dit systeem op 1 oktober 2003, omdat haar man toen al weer licht tuinwerk kon doen. Twee maanden eerder lag hij nog steeds verward in zijn bed, opgesloten door planken.  Ik had de vrouw duidelijk gemaakt dat ik uit eigen ervaring van mening was dat een tweejarige behandeling met PERTH noodzakelijk was in het geval van levercirrose. Als er voor die tijd een verbetering zou zijn, zou ik daar natuurlijk heel blij mee zijn. In oktober 2005 sprak ik met de familie St. De man vertelde me dat ik me terecht had gericht op een behandelperiode van twee jaar. Hij voelt zich pas sinds kort “echt goed”.

Nu dringt zijn arts aan op een levertransplantatie, juist omdat het zo goed met hem gaat. Maar meneer St. reageert vol onbegrip. “Ik ga geen lever van iemand anders laten transplanteren als het zo goed met me gaat!”. Persoonlijk zou ik dat ook niet doen.

Snelle verlaging van transaminases (leverenzymen)

Bij mevrouw Hoff. uit Freiburg i.B. (virus C) daalden de transaminasen (GOT, GPT) en gamma-GT, die jarenlang erg hoog waren, binnen 6 weken. Hoewel ze nu nog steeds twee keer zo hoog zijn als de normale waarden, waren ze voorheen zes keer zo hoog als de norm. De verbetering van de bloedwaarden wijst op een vermindering van het afsterven van levercellen.

Een vrouw met levercirrose en diabetes

Op 28 oktober 2005 gaat de telefoon. “Goedemiddag! L. aan de lijn. Ik wilde je even vertellen dat mijn waterbuik met de helft is geslonken. Mijn ogen zijn ook beter. Ik zie niet meer alles grijs op grijs, ik zie weer wat kleur. De krampen in mijn voeten zijn nog niet helemaal weg, maar ze zijn merkbaar minder geworden.”

Mevrouw L. heeft al jaren levercirrose door het hepatitis C virus. Ze heeft al een keer buikvocht laten afvoeren (ascitespunctie) en vier keer “water uit de longen laten afvoeren”, zoals ze zegt. Een vochtophoping in de ruimte tussen de longen en het borstvlies (pleurapunctie) kan ook optreden bij levercirrose. De procedure van dergelijke puncties is altijd een tweesnijdend zwaard, want de kans op het een coma is aanwezig.

Een levercoma is moeilijk onder controle te krijgen en de patiënt kan snel sterven. Daarom hebben de artsen waarschijnlijk afgezien van verdere puncties bij mevrouw L. Mevrouw L. lijdt ook al jaren aan diabetes mellitus, met de bijbehorende late complicaties: Degeneratie van het netvlies van de ogen en gevoelloze voeten. De krampen in haar kuiten zijn ook het gevolg van de progressie van diabetes. De honingzoete bloedstroom bij diabetici leidt tot een gebrek aan zuurstof en energie, het gebrek aan energie tot krampen.

Om duidelijke waarden te krijgen, vroeg ik mevrouw L. om de omtrek van haar buik te laten meten door haar arts en deze te vergelijken met de oude gemeten waarden. Op 4 november 2005 vertelde ze me dat ze een buikomtrek had van 86 cm voordat ze met PERTH begon en dat deze nu, na 9 weken PERTH, nog maar 78 cm was. Ze voegde toen aan haar eerdere verklaring toe: de gevoelloosheid in haar tenen was afgenomen, evenals de hoest. De vermindering van hoesten bij de vrouw geeft aan dat de pulmonale circulatie, de bloedcirculatie tussen hart en longen, is gestabiliseerd omdat het rechter hart sterker werkt.

Een aanzienlijke verbetering na 9 weken

Mevrouw L. gebruikt de PERTH nu precies 9 weken. In deze korte tijd heeft mevrouw L. echt verbazingwekkende verbeteringen gezien in haar gezondheidstoestand! Aangezien ze geen andere therapie heeft gehad, kunnen de enorme verbetering van haar gezichtsvermogen, de vermindering van haar ascites, vochtophoping, en hoest en de terugkeer van het gevoel in haar tenen waarschijnlijk worden toegeschreven aan de PERTH. Het netvlies van deze patiënt is ook duidelijk begonnen met regenereren!

Disclaimer: het artikel is puur informatief bedoeld en niet als medisch advies of in plaats van een bezoek aan de (huis)arts. De voorbeelden zijn de persoonlijke ervaringen van dr. Werner en die van enkele patiënten. Er wordt geen belofte of garantie gegeven dat dergelijke ervaringen bij iemand anders optreden. Bij klachten wordt aangeraden een arts te raadplegen. Het wordt niet aangeraden een PERTH behandeling te doen in plaats van een medische behandeling.

IMPRINT                                          copyright R. Werner  Auteur:  Dr. R. Werner;

Literatuur:

Werner, R, “Gezondheid door energieregulatie met magnetische velden”, prima-life, Greven 2006;  Bellossi, Deineka, Ehrmann, Kransnov, Shuldiakov